Yazası gelmiyor insanın; ortalık kar kış kıyamet.
Kimi şömine eşliğinde âlemde, kimi odun kömür derdinde…
Kimi yeni yıl kutlama peşinde, kimi ekmek aş derdinde.
Yazası gelmiyor insanın…
Bir yanda savaş çığlıkları, gölgesinde çocuklar; bir yanda güçlü lobiler heybesinde silahlar...
Kimi adalet ister; hak hukuk peşinde… Kimi adalet arar hak hukuk nerede?
Yazası gelmiyor işte… Kimi metres tutar; aşk, meşk, dalavere… Kimi geçim derdinde asgari ücretle…
Kiminin yok yaz kış ayağında potini... Kimi beğenmez oturduğu villayı, son model arabayı...
Yazası gelmiyor insanın...
Kimi beğenmez ballı kaymak kuş sütü. Kimi arar bulamaz sıcak ekmek helvayı…
Öyle işte dostlar; garip bir dünya, garip bir düzen. İsyan etmeyelim amma dünya var olalı bu hep böyle. Aynı topraktan var olmuşuz, aynı havayı solumuşuz, garip bir düzene hapsolmuşuz.
Böyle olunca da kimi zaman insanın yazası, çizesi hatta okuyası bile gelmiyor. Bizler sıcacık yuvalarımızda var olan maddi imkanlara dudak büküp beğenmeyip, belki de lüks içinde yaşarken kapı komşumuzda yaşananların ne kadarını bilebiliyoruz.
Bizler, çocuklarımıza özel okullarda, özel hocalarla gelecek yaratma peşindeyken; bir başka yuvada çocuğuna harçlık veremeyen babanın dramını ne kadar biliyoruz.
Yokluğu, yoksulluğu, savaşı ve de vatansız kalmayı belki de en ağır şekilde çocuklar yaşıyor. Çabuk büyüyor o çocuklar. Ve yüzlerinden belli oluyor o çocuklar...
Başka yuvalarda yaşanan başka başka dramlardan ne kadar haberdar oluyoruz? Halbuki bizler "Komşusu açken tok olan bizden değildir " diyen bir peygamberin ümmetiyiz.
İnanın hiç yazasım yok. Boğazımda lokmaların kalıp tıkandığı nadir anlardan birini daha yaşadım bugün.
Babaların çaresiz, çocukların umutsuz ve hüzünlü olduğu öyle hikayeler var ki hayatta. Ve insanı o hüzünlü çocuk bakışlar öyle bir sarsıyor ki insan olmaktan utanıyor insan.
Yazası gelmiyor işte…
Kimi tüketmiş umudunu, kimi şöhret peşinde…
Kiminin var doları, kimi metelik peşinde…
Yazası gelmiyor işte…
Siyah ile beyaz kadar zıt hayatların olduğu bir dünyada yazası değil; yaşayası bile gelmiyor insanın vesselam…
