Sevgili Atam,
‘Aramızdan ayrılışının’ diye başlamayacağım satırlarıma ki aramızdan ayrılmadın , biz öyle sanıyoruz.
Her ne kadar seni hala içine sindiremeyenler olsa da Padişahların da arkasından atanlar hep vardı zaten.
Bugün seni tanımayanlar, 7 Kule Zindanı’nda Osmanlı’nın 16. Padişahını katleden zihniyetin evrim geçirmiş halidir.
Dünyevi menfaatlerini her şeyin üzerinde tutarak, insanları inaçları üzerinden kanzanç kapısı yapanlar unutur seni...
Millete ‘halinize şükredin’ diyerek en şaşaalı hayatı yaşayanlar unutur seni...
Tek bir şeye ‘İhtiyacımız var çalışmak, çalışmak’ dediğin için tembeller unutur seni.
“Arkadaşlar, efendiler ve ey millet, iyi biliniz ki, Türkiye Cumhuriyeti şeyhler, dervişler, müritler, meczuplar memleketi olamaz. En doğru, en hakiki tarikat, medeniyet tarikatıdır” dediğin ve hakikatı gösterdiğin için,
Tarikatlar üzerinden Kimileri 1 dolara, kimileri milyonlarca dolara bu ülkeyi sattığı için sevmezler, unuturlar seni...
‘Toplum cahil kalsın, biz onun üzerinden her türlü geçimimizi sağlarız’ diyenler sevmez, unutur seni.
Kadını her zaman bir cinsel objeden başka bir yere koymayan, Yolda yürürken bile kadınını arkada bırakan zihniyet sevmez, unutur seni.
Elalemin Milleti Mars’ta 40 yıldır yaşam alanı ararken,
İlime, bilme, fene önem verip ‘İstikbal Göklerdedir’ dediğin günden itibaren,
Ülkenin her yerinde tekke ve zaviyelerle küçük çocukların aklını çelenler unutur, sevmezle seni...
Sen ve silah arkadaşların, Millet ile el ele vererek 7 düvele meydan okurken bile sevmediler seni.
‘Ülkede tarımdan ulaşıma, spordan sanata, az zamanda çok işler yaptık’ dediğin, Yurdun dört bir yanına, bir tanesini de bizim Aksaray’a kurduğun fabrikalarla kendi kendine yeten bir ülke haline gelirken, Bizleri Amerikaya borçlandıran zihniyet unutur, sevmezler seni...
Eminim, sen de şöyle düşünüyorsundur
“Çocuk, biz bir taraftan düşmanla savaşırken, bir de bunların dedeleri ile savaşıp bellerini kırdık.
Nasıl unutturmasınlar bizi?”
Sen de haklısın Atam...
Atam her ne yaparlarsa yapsınlar, köhne, kör, bulanık zihinlerinden ne geçerse geçsin,
Seni her geçen gün daha çok seven bir gençlik yeniden filizleniyor...
Seni seven bu suskun halk onca şeye rağmen, sesini daha çok gür çıkarıyor.
Seni her yok saydıklarında, sana her vurduklarında, daha çok güçlenerek seni hatırlıyor bu Millet.
Atam, aramızda kalsın, bu durma içten içe çok bozulsalar da yine de huzurUna gelip, saygıyla eğiliyorlar...
Seni, özlem, hasret ve sevgiyle anıyor ve seviyoruz.
Ve biz senin ışığında yürüyenler sonsuza kadar seveceğiz...
Kalın sağlıcakla...
Hepinizin kirpiklerinden öperim!
