Hadi bakalım Aksaray, yeni otobanımızın da 2. etabı hizmete açıldı.
Heyecanla bu yılsonu açılacak Ankara Acıkuyu ve Alayhan köyü kavşağı ile 3. etap da bitince…
Günlük ortalama 35 bin araç geçişine ev sahipliği yapan Aksaray’dan sizce kaç araba geçer?
İnşaatı devam eden, sözde 2020 Ağustos ayında teslim edilecek olan ama pandemi bahanesiyle henüz teslim tarihi belli olamayan, sanayimize kaç araç uğrar bilinmez.
İlimizde E/90 yol güzergâhlarında bulunan tesislerde ortalama 5 bine yakın insanımız istihdam edilmekte.
Bu yolun 3. etabı bittikten sonra tesislerin durumu ve çalışanları hakkında bir belirsizlik de ortada iken
Hayırlı olsun yepis yeni bir otobanımız var.
Bu arada sosyal medyadan takip ettiğim kadarıyla Yeni otobanın yol levhalarında Aksaray ismi geçmemiş.
Canlar, üzerinizden otoban geçmiş, isminiz geçse ne olur geçmese ne?
İş istihdam, Adana Pozantı’ya dönmek var falan filan geçin bunları. Muazzam bir otobanımız var.
Yıllardır çuval çuval oy veren Aksaray’ın kadirşinas halkı yeni otobanımız hayırlı olsun.
HALK OTOSBÜSLERİ
Geçtiğimiz hafta İlin en önemli gündemiydi halk otobüslerinin Belediyeyi ziyareti.
Bir gazeteci olarak her iki tarafın haberlerini yazdık, çizdik konuştuk; konuşuldu.
Olmaması gereken fevri hareketler oldu mu? Maalesef oldu.
İyi de Anadolu’da güzel bir söz vardır ‘Tatlı dil yılanı deliğinden çıkarır’
Bu halk otobüsçülerinin sorunu bu güne kadar sallanmış, bekletilmiş, ötelenmiş bir sorun olunca;
Çözmek bu belediyeye kaldı.
Dönemin Belediye Başkanı Nevzat Palta’dan, Haluk Şahin Yazgı’dan bu güne sallanan bir sorundu.
Ben o ya da bu haklı demek istemiyorum.
Her iki taraf da kendince haklı olmasına haklı,
Yalnız karşılıklı verilen ve tutulmayan sözler de var mı? Var.
Dostlar halk otobüsleri 1 gün çalışıp, bir gün ‘Bay’ geçiyorlar.
Ayda 15 gün çalışıyor halk otobüsleri.
Öyle birilerinin tahmin ettiği gibi çok paralar kazanmıyorlar.
Mazotun, lastiğin, tamir-bakımın, şoförün yemek ve diğer giderlerinin bolca olduğu bir işletme esasında.
Birde bunun üzerine Serbest kartların ilimizde bolcana olduğunu hesaba katarsak, halk otobüsleri öyle parayı tomarlayıp yastık altına koymuyorlar.
Birçoğunu tanırım. Babadan dededen tarlası tapanı olan varsa ek iş olarak çiftçilik yapanı da var içlerinde. Avrupa’dan emekli olanı, biraz sermayesi olduğu için, bildiği tek iş bu olduğu için oğluna halk otobüsü alanı da var.
Bakın Halkımız ile halk otobüsü arasındaki bağı anlatayım size.
TOKİ’de oturan bir vatandaşımız küçük çocuğunu halk otobüsü şoförüne emanet eder ve derki ‘Babası çarşıda şu duraktan alacak abisi.”
Başka bir vatandaş eczaneden ya da bir yerden sipariş verir,
Diğeri bazen kartı müsait değildir, gülümseyerek geçer oturur yerine.
Halk otobüsü işletmecileri hepimizin içinde, kimimizin kardeşi, abisi, amcası, dayısı, eşi, en önemlisi bu ilin esnafı.
Halk otobüsü şoförlerini ‘öcü’ göstermek, halkın nezdinde itibarsızlaştırmaya çalışmak için yapılan çabalar beyhudedir.
Bugün ilimizde gerek halk otobüsü gerekse servis taşımacılığından ortalama evine ekmek götüren 500’e yakın esnaf var.
Ve bu esnafın çoluğu, çocuğu, ailesi var…
Kalın sağlıcakla!
Hepinizin kirpiklerinden öperim!
