Evet gerçekten ülkemizde, üreticimizde genelde bir ekonomik kriz var.
Döviz üzerinden ithal ettiğimiz ürünler üzerinden, şundan, bundan Papazdan...
Gerçekten bir kriz yaşıyoruz.
Toplumun her kesimi gibi bizler de bu krizden nasibimizi aldık, almaya da devam ediyoruz.
1 top gazete kağıdımız 55 TL iken olmuş 120 TL civarı.
O da peşin paran varsa...
Yine matbaa sektörü için ihtiyaç olan onlarca kaleme yüzde 50 ila 70 arası zam geldi.
Canlar ekonomik krizi henüz yeni yeni hissediyoruz,
Önümüz kar kış bakalım neler olacak?
Yine de IPHONE’umuzun çok konuşmaktan ya da internette sörf yapmaktan ‘Tüh!’ şarjı yetişmiyor.
4 kişilik bir evde cep telefonlarımıza verdiğimiz ortalama para 20 bin TL
Yine 4 kişilik bir hanede GSM operatörlerine ödediğimiz ücret aylık en az 250 TL.
Bu sadece küçük bir örnek...
Canlar önceleri hayat ülkemizde şöyle akardı;
Baba, varsa evde çalışan abi, kardeş, anne...
Hepsinin parası ortak bir havuzda birleşir;
O ay neye ihtiyaç var ise o peşin para ile alınır,
Gayrimenkul, ev ya da araba alınacak ise para biriktirilir,
Anne dar günler için bilezik alır,
Düğün-dernek için ya da ev, araba, tarla, bir mal mülk alınacak ise anneden o bilezikler alınırdı...
Herkes üzerine düşen parayı az ya da çok tedarik eder, Mal mülk ihtiyaç ne ise O müşküllük durumundan kurtulunurdu...
Peki ne oldu?
Bankalardan alınan krediler ile 10 yıl, ev için, hayatımızı ipotek ettik.
Yetinmedik bir de araba aldık. 5 yıl da öyle ipotek ettik hayatı.
Olmadı GSM operatörlerinin cazip taksitli telefon satışlarıyla 24 ayda IPHONE’larımızı aldık
Kredi kartlarımızın limiti, gelirimizin en az 5 katı olunca
Kredi kartını babamızın malı gibi,
Geri ödemesini hiç yapmayacakmışcasına harcadık.
Şiştik de şiştik!
Şimdi sağa sola kıpırdayacak halimiz kalmadı değil mi?
Ülke ekonomisidir, daralır, genişler, düzelir, bozulur...
Başta Amerika olmak üzere bir çok ülke ekonomik krizler ile karşı karşıya gelmiş 1950’lerde...
Yine 1990’larda Amerika batma noktasına gelmiş ama bir şekilde ekonomisini düzlüğe çıkarmıştır.
Sen, ben, onu, bunu, şunu bırakalım da kendi ekonomimizi nasıl yönetiyoruz ona bakalım...
Oğlanda IPHONE, kızda Samsung, hanımda bilmem ne marka,
Herifteki en lüksü...
Marlboro cigarası ağızda, altta son model araba...
Eeee Ekonomi batıyor!.. Yok canım!
Gerçi hepimizi bu düzene alıştıran sistem kahrolsun değil mi?
Üstat Neşet Ertaş’ın güzel bir sözüyle yazıma son vermek istedim.
‘Zenginlik nedir görmedik ki! Fakirlikten şikayet edelim...”
Benim ekonomik kriz ile hiç sıkıntım yok. Kriz, mıriz diye bir şey de yok...
Belki tezat ama genel ülke ekonomisinin sıkıntısından mütevellit şu an dardayız.
Ama biz bu sıkıntılara karşı hiç önlem almadık...
Ananelerimizin o güzel ‘Oğlum bu bolluğu her zaman bulmazsın. Kıymetini bil, tasarruf yap’ sözlerini unuttuk.
Nerde akşam orada sabah, bas bas paraları Leyla’ya
Sonra ekonomik kriz var!
Hadi canım sende!
Yarın da şu STOKÇULARA birkaç diyeceğim var,
Bir yere ayrılmasınlar!
Kalın sağlıcakla...
Hepinizin Kirpiklerinden öperim!..
