Şu güzel ilin en önemli sorunları aslında çok çabuk biçimde çözülebilir.
Hani derler ya zor diye bir şey yok imkansız zaman alır diye…
Bu güzel ilde yaşamaya başladığımız günden bu güne 30 yıl geçti
Zaten 50 yılı geçince anonim hale geliyoruz
Yaşamımın en güzel yıllarını geçirdiğim Aksaray,
En güzel hatıralarla birlikte, varlığı, yokluğu, sevgiyi, sevgiliyi kısacası her şeyimi verdi bana
Ben de bu şehre çok şey borçlu olduğumun bilinciyle bu şehre neler kazandırabiliri diye sürekli düşünüyor ve çalışıyorum
Bence bu güzel şehrin en büyük sorunu sevgisizlik ve dedikodu…
Bu konuya yüzlerce örnek verebilirim ama yazı fazlasıyla uzar canlar..
Sadece bir örnek versem yetecek kanımca.
Bir alışveriş merkezinde hoş bir mecliste oturup sohbet ediyoruz.
Meclisimizde bulunanları tanıyan birkaç orta yaşlı kişi, masamıza gelip selam verdi…
Onlarında katılımıyla sohbete devam ettik.
Masamıza sonran gelen beyefendi yurt dışında yaşamış, Allah da ‘yürü ya kulum’ demiş hatırı sayılır bir mal varlığı edinmiş bir kardeşimiz.
Gurbetçi bu abimiz, baba ocağına yatırım yapayım diye gelmiş sıvamış kolları.
Tabi bir çok sıkıntı yaşamış, üzülmüş, ‘üzülmüş’…
‘Aksaray baba ocağım ama buradan bir şey olmaz’ şöyle olmaz, böyle olmaz, şu olmaz…
Olllmazzz!..
Bir an dayanamayıp müdahil oldum.
‘Yeter be abi. Yarım saattir memleketini yerden yere vurdun. Burası senin ata ocağın.’
Tabi yeni tanışmışız, belli bir samimiyetimiz yok, adam afalladı.
Yutkundu, masa buz kesti… Kısa bir sessizlikten sonra adam bana bakarak, Ama kardeşim hakısız mıyım’ dedi. Anlattıklarından mütevellit…
‘Evet haklı olabilirsin ama dünyanın her yerinde böylesi sorunlar yaşanır. Neticede iş insanısınız ve ticaret yapıyorsunuz’ dedim.
‘Bu size kendi memleketinizi ve insanlarını bu kadar kötüleme hakkı vermez.’
Canlar dünyada her şeyimiz olabilir. Gelir geçer dertler, sıkıntılar…
Zaten maddiyatı burada bırakıp gideceğiz.
Bence ilimize, insanlarına sahip çıkmayıp, bir birimizin arkasından, sağından, solundan atacağımıza;
Yanlış insanlar peşinde koşturup bu güzel ilin insanlarını ve ilimizi beğenmemezlik edeceğimize,
“İlini Sev, İnsanını Sev, Dedikodu Yapma! Kendini, Aileni Ve Dostlarını Sev”
Allah aşkına, başta bizim gazeteciler olmak üzere, kimse kimseyi sevmiyor.
Herkes kötü, herkes münafık, herkes ucube!
İyi de kim iyi? Buna nasıl karar vereceğiz? Bakarsak çevreye ve dedikodulara
Herkes çok kötü… Memlekette selam verecek adam kalmayacak…
Bu yazdıklarımı ben sesli söyledim. Bence sizler de seslice söyleyin ve bırakalım bu işleri…
Şehre kim samimiyetle hizmet ediyor, siyasetçisinden bürokratına, yaşlısından gencine peşlerine takılalım
Hayatta hiçbir şey gizli kalmıyor neticede….
Allah hepimize iyiyi, kötüyü ayırt edelim diye akıl vermiş…
Kalın sağlıcakla!
Hepinizin kirpiklerinden öperim…
